خیلی وقته که ازت سراغی نگرفتم.دیگه باهات حرف نزدم.دیگه حتی نگاهتم نکردم.بود و نبودتو احساس نکردم ، یادت نبودم،حتی بهت فکرم نکردم.چشام خونه . دلم نشکسته.جالبه دیگه واست گریه نمی کنم.دیگه به اسمت واکنش نشون نمی دم.دیگه واست نمی نویسم.قلبمو نابود کردی.اما الان که دیگه قلبی تو این سینه نیست راحت تر زندگی می کنم.بغض دیگه گلومو

نمی گیره.ازت متنفرم.از خودت. از بودنت . از نبودت.از...

من خاموش شدم.خاموشم کردی.آتش در من شعله نداره.آتش عشق به زندگی ،به اطرافیان،به خانواده،دوستان،همش نابود شده.من خاموش، تو پرجوش،من ساکت،تو مشغول،من گریون،تو خندون،من منزوی،تو پرهیاهو...

چرا ما این قدر متضادیم؟